Tja

Lieve allemaal,

Wat zijn we toch allemaal aan het doen? Ja het is leuk zo'n verslag maar ja wat doe je als je gewoon niet zoveel te vertellen hebt?
Dan ga je gewoon achter de computer wat letters in zitten tikken;)

We zijn net als jullie hard aan het werk, het verschil is dat het hier zo'n 35graden is en het bij jullie vriest en zelfs gesneeuwd heeft. Wel leuk hoor, kan je ook al schaatsen?

Gister zijn we naar een herdenkingsdienst geweest van een instructeur die hier is overleden. Eigenlijk 2 instructeurs, een stelletje. Ze zijn omgekomen in een brommer ongeval. Het was heel mooi. Bij een Boedistische tempel, Mitch haar ouders waren over vanuit Japan. Het hing er vol met bloemen, lampjes en wierook. Er was niet echt een dienst maar de monnikken gingen zingen en gebeden opzeggen. Tijdens een gebed kregen we water en moesten elkaar vast houden terwijl er water word overgeschonken in een ander bekertje. Waar dat precies voor was weet ik niet daar kom ik nog op terug. Garrith zijn lichaam was er niet want hij wordt terug gevlogen naar New Zealand. We waren heel blij dat deze dienst er was. Het is heel raar als je hoort dat iemand die je kent overlijdt en je er verder niets van hoort. Een groot deel van de duikwereld van samui was er en heeft afscheid kunnen nemen.

Het hoort niet dat mensen zo jong overlijden. Het maakt je ineens heel bewust dat niemand untoucheble is, ook wij niet. Uit voorzorg hebben we nu wel helmen gehaald en rijden natuurlijk heel voorzichtig.

Het was eigenlijk niet de bedoeling jullie ongerust te maken met dit verhaal, maar het kwam uit mijn vingers zetten. Het houd ons allemaal erg bezig.

Maar het leven gaat door en we werken elke dag. Leven erg naar ons vertrek naar Egypte toe. We hebben daar nog geen werk maar er zijn 70 duikscholen daar moet best lukken denken we. Nog een maandje.

Ben weer even uitgetypt,
veel liefs Thijs en Nic