Nieuw, nieuw, nieuw

Shala alaikum,

Eindelijk dan in Dahab, Egypte. Nou de busreis was echt goedkoop, gelukkig. Het nadeel was alleen dat wij een dag bus wilde zodat we wat van de omgeving konden zien, maar helaas er ging alleen een nachtbus. Deze doet er 9 uur over, omdat je tig keer wordt aangehouden door politie. Hoe wat en waarom is onduidelijk.

Eenmaal aangekomen hebben we ingechecked bij Alaska camp, erg toepasselijk voor een camp in de woestijn. Gelijk met Camilla en George afgesproken, kennen we vanuit Samui.
Zij hebben ons gelijk over van alles en nog wat ingelicht.

20 April hebben we gelijk kaartjes gemaakt en bij de duikscholen langs gebracht. Sommige waren heel leuk sommige minder. het is alleen vervelend om hier langs de mainstrip (zo hebben we het maar gedoopt) te lopen, allemaal mannen die je in hun restaurant willen hebben. Erg irritant dus. La'a shukran ( nee bedankt) is het eerste wat je hier wil leren. Taxi's doen het zelfde maar toeteren er nog bij. Natuurlijk wilde we ook graag gaan snorkelen want ja dat is op het moment het enige om wat van de onderwaterwereld te kunnen zien.
AHHHHHH wat is het koud, een half uurtje, langer konden we het niet uithouden zonder wetsuit. Het plan is als volgt elke dag minimaal een half uur snorkelen. Het zicht is echt geweldig.

De volgende dag was voor mij echt een baaldag. Ik weet het, je kan niet verwachten dat je ergens aankomt en gelijk alles voor elkaar hebt. We hebben dus maar wat kaartjes rond gebracht naar de duikscholen waar we nog niet geweest waren. Camilla en George wisten dat er ergens een feestje was, daar zijn we maar heen gegaan. AAngezien we nog steeds jetlaged waren en na 1 biertje onze ogen niet meer konden open houden zijn we naar ons camp gegaan.

22 April, een coral cleanup duik, goede daad en gratis duik ineen, wat wil je nog meer. Toen gebeurde het, een instructeur kon s'middags niet duiken door een verkoudheid of 1 van ons dat wilde doen. Natuurlijk! Thijs heeft het werk gedaan, want ik was nog een ijspegeltje. Joepie, centjes. De vaste instructeur raadde ons aan om de volgende dag een beetje rond te komen hangen want, hij gaat over een paar dagen op vakantie en daarna begint hij een andere baan. Plekje open dus.

Wij braaf de volgende dag een beetje rondhangen. Er was niet veel te doen, maar of wij de nieuwe 1ste instructeurs wilde zijn. Klinkt goed, veelbelovend, thijs gaat mee met een duik om de sites te leren kennen en ik mag de volgende keer. s'Middags wordt ik gebeld of ik een duik kan begeleiden, joehoe werk.O ja Camilla en George kennen iemand die iemand kent met een huis. Gelijk maar gaan kijken. Ziet er goeed uit dus we nemen het.

Dag 5 in Dahab, Thijs heeft weer werk. Ik besluit na een ochtend te hebben rondgehangen op de duikschool, eens te gaan kijken hoelang het lopen is naar ons nieuwe huis. HAlverwege kom ik de eigenaar tegen die me een lift geeft, weet ik nog niet hoelang het lopen is. Ik maak een beetje schoon, maar heb erge honger dus besluit terug te lopen en te gaan lunchen. Na 5 min lopen krijg een telefoontje van dezelfde duikschool als waar ik gister ggewerkt heb of ik nu een intro kon doen. Dus versneld gelopen 20 minuten. Met de taxi naar het Hilton, wordt toch weer opgelicht en betaal het dubbele, echt de laatste keer. Thijs wordt weer voor morgen gevraagd en ik ook.

Sindsdien zijn we dus alletwee elke dag aan het werk.Thijs voor Deep Blue Divers en ik voor Sinai Divers Hilton. Als klanten vragen hoelang we hier al werken en je zegt een week, kunnen ze het bijna niet geloven (wij ook niet hoor).

Alle duiken zijn strand duiken, dat betekent dat je het water ingaat via het strand. Je gaat met een taxi naar de uikplek legt een matje neer, zet de spullen op en duiken maar. Sinai heeft echter ook een boot en probeerd zoveel mogelijk ook deze te gebruiken. Mijn eerste klanten hadden gevraagd of ik mee kon op de boot en tenminste 1 duik zou begeleiden, wetend dat ik de duikplek niet ken. 1ste duik begeeide iemand anders, de 2de duik was de bedoeling dat ik met 2 van de groep apart zo gaan halverwege de duik. We moesten even wachten op de cameraman, voordat ik ze apart kon nemen. Ik gaf mijn duiker een sein, anytime. Hij pakte haar hand en ging op 1 knie, pakte zijn leitje en schreef "will you marry me?" Na 3 keer haar masker geklaard te hebben (waren dat tranen of moest ze lachen?) Schreef ze ja! Echt leuk om geassisteerd te hebben. Hij was ook heel blij en ik kreeg een dikke fooi!:-)

Waar wonen we nu? In Assela een beduine dorp tegen dahab aan. Tussen de half afgemaakte huizen en troep, onze buren zijn geiten camelen en katten. We wonen naast de eigenaar van ons huis. Een egyptisch gezin. Het is op normale pas een half uurtje lopen naar de mainstrip, waar thijs werkt. Ik wordt s'ochtends opgehaald door de duikschool en als ik tot 18.00 uur wacht ook weer netjes thuis gebracht. Thijs is 1ste instructeur en werkt tot laat, omdat hij al het werk krijgt. Hier is dat heel fijn, je kan op een dag verschillende curcussen of duiken doen, omdat alle duiksites zo dichtbij zijn.
Nadeel is dat onze gastank leeg is en omdat we beide werken kunnen we niet naar dahab city om hem om te wisselen. Ach dan maar weer een kabab AHHH mis thaifood!

Thijs kan al wat arabisch en ik probeer een woordje per dag, meshy? Maarten k ga vandaag de cijfers oeffenen, dan weer een nieuw rijtje?
Cat gefeliciteerd met je theorie!
Juut ik hoop dat de stage doorgaat.
Eric petra, suzan Frederick, nadine, vincent, phillip en dennis super leuk jullie life te zien.
Verder iedereen die jarig is geweest en wij het vergeten zijn gefeliciteerd.
O ja Happy koninginnen dag!!!!
Dikke kus