Lobster

Lieve allemaal,

Nadat we dan eindelijk eens echt vooruit aan het plannen zijn, dan bedoel ik voor het komende jaar. Dan blijkt dan plannen gewoon niet voor ons is, want de plannen zijn al weer omgegooit. We komen nog steeds naar Nederland in november, maar onze grootse plannen om naar Zuid Africa zijn van de baan. Maar waarom? We kregen een mailtje van onze vrienden in Engeland, even ter herrinnering, We woonden met George en Camilla samen in Egypte. Nu is het zo dat zij nu in Engeland werken voor een duikvakantie reisbureau om het maar zo te noemen. Hun baas heeft liveaboards in Egypte en hij zoekt mensen. Nee helaas we waren een dag te laat met reageren door de hurricane en we hebben geen internet meer thuis. Maar er gaan nog meer mensen weg eind november nu hebben we een redelijke kans op die baan. Het is in meerdere opzichte een geweldige kans. Het is een permanente baan, lekker dichtbij Nederland en ze hebben technische duik mogelijkheden, gratis curcussen dus, meer centjes voor ons om op de bank te zetten. Wat volwassen van ons.

Ik kan wel zeggen, zonder dat je me erop vast pint, dat we best wel ergens willen uhhhh settlen uhhhh. Nee ben niet zwanger we gaan niet trouwen maar een beetje vastigheid zou wel leuk zijn. Bermuda houden we nog open voor het geval we volgend jaar wel terug willen komen. We zien wel.

Vanaf 28 september wonen we bij Kathy en Frank, dus hebben we weer gewoon telefoon en internet. 2November gaan we naar New York en 7 November komen we in Nederland aan.

Nou dat was de plan update. Wat hebben we allemaal meegemaakt since mijn laatste verslag?
Vorige week hadden we onze eerste Hurricane, Florence. Heel spannend allemaal, want Wyndham en Elbow zijn aan het strand. Dat betekend dat die de volle lading water krijgen. We moeten dus beide shops leeg halen. Alles van de Wyndham moet naar Somerset. De drijvende dock moet uit elkaar gehaald worden en de kayaks, pedalo's en aquacycles moeten allemaal verhuisd worden naar hoger gelegen gebieden en vast gelegd worden met touwen. Gelukkig lukte dat allemaal in 1 dag. Dus de dag voor Florence hoefden we niet te werken. Er was wel wind en regen, maar dat hield ons niet binnen. Op de brommer naar Hamilton, daar waren al wat winkels dicht getimmerd. Bij Elbow was het water al erg hoog, maar nog niet tot aan de shop. De volgende dag was D-Day. Om 11uur zo Florence op haar dichtste punt zijn. Onze routine wekte ons om 7 uur, flinke windstoten. Om 8 uur naar Somerset bridge lopen, nog meer wind en wat regen, mijn bril waait van mijn hoofd. 9Uur nog een keer nar buiten, nu met lenzen in. We kunnen diagonaal tegen de wind in staan. De straten zijn leeg. Om 11 uur flinke windstoten maar geen gevaar voor eigen leven. Takken van de bomen en een enkele boom uit de grond gerukt. Kort gezegt een goede eerste ontmoeting, maar nog niet erg onder de indruk. Helene is nu onderweg maar komt niet erg in de buurt, we hoeven ons geen zorgen te maken. Als je onze weer condities wil zien ga naar deze site: http://www.weather.bm/

Door Florence kwamen Tracy haar ouders 3dagen later. Maar ze zijn er, zondag met zijn allen gebbqed, heel gezellig.

We zijn nu al een paar keer wezen kreeften vangen. Ja ik weet het helemaal tegen ons geloof in. Het ging mij vooral om het snorkelen, maar als je dan een kreeft ziet dan kickt de adrealine in. Dit gebeurde me vorige week. Het makkelijkste is om in buddy team te zoeken. 1 Duikt onder de ander zwemt aan de oppervlakte mee, als de eerste boven komt gaat de tweede onder en zo zoek je het rif af. Deze keer waren we met zijn vijven, Thijs en ik deden een gedeelte en Michael (de baas), Ondrej (de vreselijk manager) en Harisson (de zoon van de baas) het andere. Thijs en ik waren nog al ver van elkaar verweidert toen ik een kreeft spotte. Na een overweging of ik hem zelf ging vangen of Thijs zou roepen, besloot ik het zelf te doen. De adrealine stroomde door mijn lijf, ik ontspannede mezelf, haalde diep adem en dook naar beneden. Nu moet je voorzichtig handelen, want zodra de kreeft door heeft wat je van plan bent, trekt ie zich terug in zijn grotje. De stok met de lus, moet langzaam achter de kreeft, met zijn staard in de lus geplaatst worden, dan langzaam de lus aantrekken. Op dit moment is het te laat voor de kreeft en hij zit vast, hij sparteld om los te komen. Dit is ook het moment dat ik gelijk spijt krijg, maar ook een gevoel van trots tegelijk, ik kan overleven. Ik was heel ver van de boot en schreeuwde voor Thijs zijn hulp, want zo'n kreeft is heel zwaar.

Samen zijn we terug gezwommen naar mijn vangst plek en vonden mijnmannetjes, vrouwtje. Dit is Thijs zijn vangst. Dit was een erg geslaagde kreeften vangst want iedereen heeft 1 kreeft gevangen. 1Kreeft hebben we meegenomen en opgegeten, mmmmmm. Zelfs Thijs heeft er van gegeten en geen allergische reactie.

Nou dat was het voor nu veel liefs en knuffels Thijs en Nicx

Joep gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Hanny en Theo de foto's zijn aangekomen, echt genieten!
Merel het pakketje was echt verrukkelijk.
Fre en Tjeerd wat een prachtig huis!
Esther hoe is het erwtje?
Rinske hoe is je nieuwe baan?
Ellie en Opa heel veel sterkte.
Ans en Nico pakketje is nog niet aangekomen.
Maarten en Catelijne hoe is/was Australie?